Intensieve contacten

Het is in brede kringen bekend dat mensen het volgende over het algemeen als uitermate bevredigend beschouwen. Namelijk om in beroepen te werken waarin men intensief met andere mensen in contact komt. Vooral de afhankelijke relatie waarvan bij de cliënten sprake is in die bepaalde beroepsgroepen, is wat dat betreft van grote betekenis.

Als groot en overtuigend voorbeeld van een beroep waarin dat fenomeen zich voordoet, is dat het beroep van taxichauffeur. Mensen leggen tijdens de rit in de taxi hun hele ziel en zaligheid bloot, hoort men de taxichauffeurs vaak zeggen. 'Hoe komt dat toch?', vraagt men zich dan al gauw af. 'Waarom vertellen mensen in een taxi vaak zo ongeremd wat hen zoal bezighoudt in het leven? Dit terwijl zij dat in heel andere omstandigheden niet of nauwelijks doen'. Als men daar even vluchtig over nadenkt, is daarop niet zo gemakkelijk een goede verklaring te vinden. Maar mogelijk komt dat doordat men in een taxi een tijdlang heel erg dicht in elkaars buurt aanwezig is. Zo dicht zelfs dat men hierdoor uit zijn comfort raakt. Het ongemak wat men daardoor ervaart zal men dan slechts weten te compenseren door zich een tijdlang bloot te stellen aan een intensieve, mentale vorm van beïnvloeding van die andere persoon. Dit verschijnsel doet denken aan de fysieke vorm van binnentreding van elkaars comfortzone, die plaatsvindt wanneer men met een partner het bed is gaan delen . Ook dán bevindt men zich binnen elkaars comfortzone, maar als het goed zal dat dan met wederzijds goedvinden gaan gebeuren. Is dat niet het geval, dan zullen de betreffende mensen zich allicht niet op hun gemak voelen.

Een ander voorbeeld van een beroep waarin men zó intensief met andere mensen in contact komt, dat dit de deur doet openzetten voor diepgaande contacten, is het beroep van kapper. Bij de uitoefening van dit beroep staat de kapper ten eerste erg dicht bij de klant in de buurt. Binnen zijn comfortzone dus! Als het goed is geeft dat feit op zich reeds een bepaalde band. En ten tweede zal de klant de knipbeurt mogelijk ook fysiek als aangenaam ervaren. De prikkelsensaties welke de klant daarbij ervaart, komen in grote lijnen overeen met de prikkelsensaties welke wij vroeger als oermensen ervaarden wanneer wij door onze groepsgenoten werden gevlooid. Bij het verplegen van zieke mensen komt men ook intensief met andere mensen in contact. Ook dat zou in theorie het contact tussen die betreffende mensen wijd doen openzetten. Maar dat ligt toch wat moeilijker. Omdat er daarbij sprake kan zijn van een flinke dosis gêne. Vooral bij diegene die de verzorging ondergaat. Die gêne werkt de openheid tegen, die nodig is voor een diepgaand gesprek. Een verpleger in een ziekenhuis zal dan ook in veel mindere mate diepgaande contacten met zijn cliënt hebben, dan een kapper in hetzelfde ziekenhuis,

Mensen die een maaltijd voor iemand anders opdienen, komen ook min of meer in de comfortzone van die persoon terecht. Overdrachtelijk verwoordt men de verbinding die men daarmee met die persoon opdoet met de uitdrukking: 'liefde gaat door de maag'. Dit doet ons realiseren dat er veel eerder een zekere aantrekkingskracht zal zijn tussen de ober en de klant, dan tussen de kok en de klant. In die bepaalde gevallen dat een kok zelf het eten opdient, zal deze in meerdere mate een vorm van verbintenis met zijn klanten kunnen ervaren, dan wanneer hij zich tot het bereiden van de maaltijd beperkt.

In een heel klein restaurant in Friesland dient de kok steevast zelf de door hem bereide maaltijd op. Geen wonder dan ook dat hij zo'n opmerkelijk goede band met zijn gasten zegt te ervaren. Zijn band met de gasten is dan vaak zó goed, dat hij erg moet oppassen dat hij wel genoeg professionele distantie tot zijn klanten bewaart. Die professionele distantie is overigens erg van belang in al de beroepen waarbij men lijfelijk erg dicht bij zijn cliëntele in contact komt.

PS: Voor een item over de meer normale vormen van gastvrijheid klikt men op deze link